ROBBRECHT & DAEM I

Vorige week gaf Paul Robbrecht een lezing in het PSK in Brussel.

Hij zei dat hij zeer blij was er te mogen spreken in één van de boeiendste cultuurgebouwen van Brussel.

Een uniek gebouw tout court want ontworpen door de al even unieke Victor Horta op een tevens unieke plek in Brussel.

Het vergt een ruime dosis aan ruimtelijk inzicht om op die plek een programma neer te zetten van concertzalen, tentoonstellingsruimtes en alle technische en facilitaire diensten erbij. Voeg daar nog zijn fijnzinnig ontwerptalent aan toe en je krijgt een gebouw dat je telkens opnieuw blijft verbazen, maar dan in de zeer positieve zijn.

Paul Robbrecht heeft iets met dat gebouw. Niet alleen als architectuurliefhebber maar, het PSK is ook een beetje zijn curator geweest en nu ook zijn opdrachtgever.

Ik versta dat, dat je dan graag lezingen komt geven in de BOZAR.

Op een warm moment wil hij ons tijdens de lezing vergasten op een schets die aan de basis lag voor 'het huis' in het Middelheimmuseum.


Oeps, liep het daar even fout.
Dia overbelicht en dus niets te zien.

Om één en ander goed te maken: ziehier dan die schets.

Een grid op basis van de getallen 3 / 5 / 7  die een reeks aaneengesloten vierkanten vormen.

Waarom 3/5/7 en niet 3/5/8 ? (Fibonacci) klik
Waarom niet 3/4/7; de som van 2 heilige getallen dat een derde heilig getal baart ?

Ik heb het stiekem eens geprobeerd; het blauwe tracé is Fibonacci, het rode is Paul Robbrechts' optie.

Als je goed kijkt, dan is PR' ordening intiemer.

En dat is het wat dit 'huis' zo bijzonder maakt: een intieme plek om van kunst te houden.

Dat grid voor het grondplan is maar een begin.

Ik citeer even PR : je wandelt op de vloer, of je leunt tegen de muur. Maar het dak, dat is het domein van de architect. Daar is hij heer en meester.

En of hij gelijk heeft.

Dat grid wordt opgedeeld in een orthogonale structuur van overkruiste stalen lamellen die de stijfheid van de dakschelp uitmaken.

Een lichter dak kunt u zich nauwelijks voorstellen.

PR wil niet groot zijn maar wel groots in zijn gedachten omtrent kunst.

Het is niet zijn architectuur tegenover kunst of omgekeerd.

Zowel de kunst als de architectuur spelen hun rol, hier in het Middelheim.

Kunst omvangen en omarmen.

Het is al langer geweten dat PR een nauwe relatie onderhoud met kunstenaars van wereldformaat.

Terloops laat hij graag weten dat hij samenwerkte met Cristina Iglesias, Philippe Van Snick, Isa Genzken, Raoul De Keyser, Gerhard Richter, Juan Muñoz, Dan Graham, Luc Tuymans, Ai Weiwei, Valérie Mannaerts en in the Middelheincase: met Thomas Schütte.

Maar telkens is de samenwerking het resultaat van een inspirerende zoektocht waar het ene het andere niet overstemt.

Zoals PR zelf zegt:
Het gaat vooral om de bereidheid van architectuur te onderzoeken om kunst te accepteren of te ontvangen: de aanwezigheid van kunst voelbaar en tastbaar te maken. Voor ons gaat het altijd om het aanvaarden van de kritische aanwezigheid van een kunstwerk in een architecturale omgeving, het creëren van een spanningsveld of een confrontatie. Een opladen van de architectuur, ver van decoratie. Het is ook een verwachting: een onvergetelijke plek realiseren waar ruimte en kunst in een definitieve vorm samen kunnen gaan.(*)

Vergeet vooral niet eens langs te gaan, daar in het Middelheimpark.

(*) Gesprekken met Chris Dercon - Het huis - uitgave MIDDELHEIMMUSEUM  LUDION