Ik heb een zwak voor
dit soort verbindingen.
Omwille van de eerlijke ambachtelijkheid die je op het
randje van naïviteit kunt laten scoren.
Het toont hoe balken
aan elkaar gekoppeld werden om er langere slungels van te maken.
Er was nog geen sprake
van stalen bouten – die kostten toen te duur.
Of ze waren in deze
toen nog landelijke omgeving nauwelijks te verkrijgen.
Een schuine kant aan
de uiteinden zagen en ze verbinden met houten pennen, of duvels zo u wil, leek
efficiënter.
Er kwam ook nog een vertikale veer aan te pas waarin een spie werd
geklopt, om de verbinding aan te spannen en het geheel sterker te maken.
Er straalt kracht uit
dergelijke verbindingen. Zou het dezelfde timmerman geweest zijn als deze van de raveelconstructie ?
Dat de pennen niet
mooi gelijk met het vlak van de balk afgezaagd en netjes vlak geschuurd werden
is enkel te wijten aan het feit dat het hier toch maar om een zolder
ging, en die zou nauwelijks bewoond worden.
Tot wanneer, na een
paar generaties, de schoonheid van deze schijnbaar nutteloze zolders, toch
levensvatbaar geacht worden. We waren hier al eerder.
Het was de bedoeling
dat er nog een vliering bij zou komen.
Uit respect voor de
zeer ambachtelijke verbindingen hebben we de moerbalk voor deze vliering op een
onzichtbare wijze verbonden met de hanebalk van het spant.
Nou, compleet
onzichtbaar ?
We doen ons best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten