SOLDATENKERKHOF

Dit is een kerkhof vol Franse soldaten, die hun leven onaf ruilden voor kogels en bomscherven in hun lijf.

Vlakbij de Somme.

Hier werden beslissingen genomen - in 1916 - door generaals die meer met zichzelf bezig waren dan bedachtzaam. Tienduizenden werden op enkele uren opgeofferd, om uiteindelijk geen meter verder te geraken.

Zo'n Frans militair kerkhof straalt orde en tucht uit.

Elke soldaat geniet van zijn eigen klein tuintje.

Nog geen vijfhonderd meter verder vindt u een Duits Friedhof. Ik vind de naam Friedhof passend.

Met z'n 11.224 liggen ze hier.
In de zomer beschut door de schaduw van de keurig aangeplante bomen.

De kruisjes zijn ruw gehouwen; staan er als soldaatjes. Soms ligt er maar één soldaat, soms liggen ze met meerderen onder zo'n kruisje.
Tenminste, dat is wat ons het aantal namen op het graf ons wil doen geloven.

Want vaak bleef er niet veel van die gezonde lichamen over.

In de herfst en in de winter herinneren de vallende bladeren die jongens er aan dat hun rol weer eens uitgespeeld is.
En het is wederzijds.

De velden rond die kerkhoven worden al een paar decennia lang ijverig bewerkt door de boeren. Vruchtbaar werk.
Voor die boeren deden ze het toch ?
Vechten opdat iedereen van het land zou kunnen genieten.

Alleen was het niet altijd duidelijk wie de baas van het land mocht zijn.