Josep Lluis Sert

Misschien zegt de naam Josep Lluis Sert u niets maar hij was één van de belangrijkste architecten van Barcelona.
En een boeiend man.

Hij studeerde er in 1929 af en voor hij startte met zijn eigen studio vertrok hij voor meer dan een jaar naar Parijs om er bij Le Corbusier te werken.
Gratis want monsieur Charles Eduard Jeanneret ging ervan uit dat als je zeer veel talent had, je gratis bij hem mocht werken.
Als je iets minder talent had mocht je daarvoor betalen.
 
Nadat hij bij Le Corbusier voldoende opgestoken had keerde hij terug naar Barcelona waar hij enkele mooie opdrachten binnenhaalde.
Onder andere het Spaans paviljoen op de wereldtentoonstelling van Parijs in 1937, pal naast het Duitse paviljoen, van Duitsers uit Duitsland, dat nota bene, nog maar pas Guernica gebombardeerd hadden als steun aan het Franco Regime.

Sert - jood - voelde het fascisme rond hem overal drukken en trok naar New York in 1939.

Eerst onder toeristenvisum doch na zijn veroordeling voor zijn politieke activiteiten in Barcelona mag hij zich definitief vestigen in de VSA.
Ze zijn daar mild voor getalenteerden.

Hij kreeg een leerstoel in Yale en later aan de Harvard University in Cambridge - Massaschusetts.

Ik sla een paar dingen over, dat begrijpt u wel.

In 1955 startte hij er zijn eigen studio, en begon ook aan de plannen voor zijn eigen woning.

In tegenstelling tot zijn nieuwe landgenoten pakt hij de woning zeer bescheiden aan.

Uitgangspunt is dat hij het bouwperceel maximaal voor hemzelf benut. Erg onamerikaans waar het traditie is om tuinen in elkaar te laten overlopen.

Hij ommuurt zijn voortuin, hij ommuurt zijn achtertuin en maakt dan nog een patio in het midden.

Boven de leefruimte plaatst hij een vlinderdak om heel veel licht binnen te halen en toch wat muren over te houden voor zijn kunstwerken.
Want hij was bevriend met de fine fleur van de toenmalige hedendaags kunstenaars.

Hij ontwierp overigens de Fondation Maeght en Fundacio Miro.

Dan ben je wel thuis in de kunstwereld.

In 1961 nodigde hij zijn oude leermeetser Le Corbusier uit voor het ontwerpen van het Carpenter Center for the Visual Arts. 

Sert - Ontwerpschets - Niet zo uitgevoerd.

De huidige bewoners - schatten van mensen - hebben Sert's huis overgekocht en de geest ervan volledig bewaard, inclusief de zin om kunst te verzamelen en inclusief een schets van Sert's ontwerp. Zij is kunstenares, hij professor in de geschiedenis van de wetenschap aan Harvard.

Ze hadden zich duidelijk opgekleed voor dit bezoek. Mijn jeans paste niet helemaal in het plaatje. 

Heel het grondplan en alle afmetingen zijn afgeleid van de gulden snede. Hier ziet u een unieke foto van zijn ontwerpschets.

Alleen, het as-built plan ziet er toch nog een beetje anders uit.

Misschien moet het och ooit eens gebouwd worden, zo'n huis naar maat van de gulden snede. In grondplan. Alleen weet ik niet hoe je zoiets ervaart.

Wil ook iemand de cijfers eens ontrafelen. Het is mij nog niet gelukt.

Deze woning toont aan dat verkavelingen met ommuurde percelen ook kunnen en vaak veel meer wooncomfort te bieden hebben op vrij kleine percelen dan die ruimteverspillende verkavelingen zoals wij die kennen.
In de VS zijn verkavelingen ook ruimteverspillend maar dat land is wel een maatje groter dan dat lappendeken dat we Vlaanderen noemen.

Over de grote dosis intimiteit die ommuurde percelen opwekken valt alvast niet te discuteren.

Alle stedenbouwkundigen zouden verplicht veertien dagen opgesloten moeten worden in the Sert-house.

Ik weet niet of Sert door het zich afsluiten van de buitenwereld, erg populair gemaakt heeft bij zijn buren.

Maar ik weet wel dat het een heerlijk huis is om in te wonen voor wie graag een beetje op zichzelf is.
Een tuintje van eden in het heden.

Dat straalden de huidige bewoners ook ten volle uit.
Tot iemand zei dat zij graag ook op die manier oud zou willen worden.